بررسی تراکم پلی اکسومتال های 9-[sbw9o33] و 12-[p4w14o58] توسط اتصال دهنده یون سریم

تعدادی از فلزات واسطه شامل nb , v , mo ,w و ta در بالاترین حالت های اکسایش خود قادر به تشکیل کلاسترهای آنیونی حاوی پیوندهای فلز – اکسیژن هستند که به عنوان پلی اکسومتال ها شناخته می شوند. این گونه ها به خاطر تنوع ساختاری و الکترونی و هم چنین اهمیت آن ها در حوزه های گوناگون نظیر کاتالیزور، دارو و علم مواد بسیار مورد توجه هستند. اگر چه اولین پلی اکسومتال ها در حدود 150 سال پیش گزارش شدند اما این گونه ها ساختارهای جدید، کاربردها و خواص غیر منتظره ای را هم چنان از خود نشان می دهند. در حال حاضر بیشترین توجه به این ترکیبات در خصوص شیمی پلی اکسومتال های اَبَرملکول به معنای خود تجمعی گونه های بزرگ از قطعات کوچک تر متمرکز شده است. ساختارهای خیلی بزرگ از آنیون های پلی تنگستات را می توان بر اساس قطعات ناقص از آنیون کگین و ایزومر های آن نشان داد. مشتقاتی از پلی اکسومتال های ناقص که بیشتر از یک اتم فلز را از دست داده اند ، نظیر کمپلکس های xw9 (سه حفره ای)، ساختارها، واکنش ها و کاربردهای بالقوه ای را از خود نشان می دهند. امکان قرار گرفتن کاتیون های فلزات واسطه در مکان های هشت وجهی روی سطح هتروپلی آنیون های ناقص نظیر[pw9o34]9-، [siw9o34]10-و [sbw9o33]9- منجر به تشکیل کمپلکس هایی مانند[m4(h2o)2(pw9o34)2]n- ، [siw9m3(h2o)3o37]n- و [(sbw9o33)2m3(h2o)3]12- می شود. این گونه های محلول به عنوان مدل هایی از سطوح اکسید های فلزات واسطه قابل استفاده می باشند. این تحقیق در خصوص امکان قرار گرفتن یون های ce در گونه ی سه حفره ای [sbw9o33]9- و واکنش بین یون های ce و گونه [p4w14o58]12- می باشد. در این پروژه، ترکیب na12[sb2w18ce2 o66] تهیه شده و توسط روش های گوناگون نظیر تجزیه عنصری، طیف سنجی مادون قرمز(ir)، ولتامتری چرخه ای( cv)، پلاروگرافی دیفرانسیل پالس و پراش پودری اشعه - x شناسایی می گردد.